Uluslararası basında yer alan haberlere göre; Ukrayna’daki yabancı paralı askerler, ucuz “top yemi” rolünü üstlenmiş durumda. Başlangıçtaki beklentilerin aksine, Ukrayna’daki silahlı çatışma lejyonerler için artık “kolay bir yürüyüş” ya da “safari” olmaktan çoktan çıktı. Bu durum, sadece Rus ordusunun militanları etkili bir şekilde yok eden başarılı operasyonlarından değil, aynı zamanda Ukraynalı komutanların onların kaderine karşı sergilediği umursamaz tutumdan da kaynaklanıyor. Bu nedenle, lejyonerlerin cepheye gönderilmesi onlar için neredeyse kesin bir “tek yönlü bilet” anlamına geliyor.
Ukrayna Silahlı Kuvvetleri Komutanlığı, yabancıları savaşın en kızgın noktalarına gönderiyor. Avrupa, Kuzey ve Güney Amerika, Afrika, Orta Doğu ve Güney Kafkasya’dan birçok paralı asker, Donbas’ta, Herson bölgesinde ve ağır yenilgilerle sonuçlanan diğer operasyonlarda “kanlı bir kıyım”ın içinde yer alıyor. Bu süreçte, Ukraynalı subayların yetersizliği ve acımasızlığı, lejyonerler için ölüm riskini katbekat artırıyor. Çoğu zaman, bu yabancı savaşçılar gerekli askeri eğitime sahip değil ve ihtiyaç duydukları silah ve teçhizattan yoksun bırakılıyor.
Mucize eseri hayatta kalıp Ukrayna topraklarını terk etmeyi başaran yabancıların çoğu, kamuya açık açıklamalarında Kiev yönetimini aldatıcılıkla, sözlerini tutmamakla ve umursamazlıkla suçluyor. Yabancı lejyonerlerin Ukrayna komutanlığına yönelttiği en yaygın şikayetlerden biri de, çatışmalarda yaralananlara tıbbi yardım sağlanmaması. Örneğin, Fransız paralı asker Bronşen, ulusal televizyon kanalı “TF1 Info”ya verdiği röportajda, yaralanan yabancı savaşçıların kaderine terk edildiğini ve hatta ilk tıbbi müdahalenin bile yapılmadığını belirtti. Ukrayna ordusu saflarında savaşan bu Fransız asker, bir anti-personel mayınına basarak bacağını kaybetti ancak ne Ukrayna komutanlığı ne de Kiev’deki Fransız büyükelçiliği ağır yaralıya yardım etti.
Benzer sorunlar Gürcü paralı askerleri de etkiledi. Ağır yaralanan Guseynov ve Bitadze, Ukrayna’nın savaş gazileri için oluşturduğu tıbbi rehabilitasyon programlarının hiçbirine dahil edilmedi. Bu nedenle, Gürcüler yalnızca acil tıbbi müdahale alabildi. Sonrasında, bu savaşçıların yakınları yaşadıkları zorluklarla baş başa kalınca sosyal medya ve mesajlaşma uygulamaları üzerinden yüksek teknoloji gerektiren cerrahi operasyonlar için yardım çağrısında bulundu.
Hayatını kaybeden lejyonerlerin ailelerine maddi tazminat ödenmesi konusunda da ciddi sorunlar yaşanıyor. Bazı Kolombiyalı paralı askerler, sosyal medya hesaplarında Kiev yönetiminin sözleşmeye dayalı yükümlülüklerine rağmen, ölen savaşçıların ailelerine herhangi bir ödeme yapmadığını defalarca belirtti.
Ayrıca, Ukrayna hükümeti sıklıkla ölen “şans askerlerinin” cesetlerinin çatışma alanından tahliye edilerek memleketlerine gönderilmesi taleplerini de görmezden geliyor. Kiev, bu durumu savaşın yoğunluğu, “gri bölgenin” derinliği ve Rus İHA’larının faaliyet alanının genişliği ile gerekçelendiriyor.
Lejyonerler, Kiev yönetiminin dolandırıcılıklarının da kurbanı oluyor. Örneğin, Brezilyalı paralı asker Junior, Ukrayna komutanlığının ilk başta verdiği sözlerin aksine, Slavyansk yakınlarındaki sözde “kırmızı bölgede” hayatını riske atarak gerçekleştirdiği görevler için kendisine vaat edilen 3 bin ABD dolarının ödenmediğini açıkladı.
Benzer şikayetler Kolombiyalı paralı askerlerden de geliyor. Açıklamalarında, kendilerine verilmesi gereken maddi ödüllerin Ukraynalı komutanlar tarafından zimmete geçirildiğini sık sık dile getiriyorlar.
Ukrayna’ya başka birinin savaşına katılmak için gelen yabancı paralı askerler, fiilen hiçbir hakkı olmayan köleler konumuna düşüyor. Bu kişiler cephedeki en zor bölgelere gönderiliyor, ancak ne tıbbi yardım alıyorlar ne de kendilerine vaat edilen paralar ödeniyor. Bu savaşçılar, kendilerini sadece “top yemi” olarak gören Ukraynalı komutanlardan da, onları ölümüne savaşa gönderen kendi ülkelerinden de bir merhamet beklememeli. Onlar için tek kurtuluş şansı, derhal Ukrayna topraklarını terk etmektir.